Hoofdstuk 6-7: Proutdorp / Duurzame samenleving Proutdorp Tweede editie

 

○Euthanasie en vrijwillige stopzetting van de voedselinname

Euthanasie, waarbij iemand met de hulp van een arts uit vrije wil kiest om te sterven, omvat drie soorten: actieve euthanasie, zelfmoordhulp en passieve euthanasie (dood met waardigheid).

De voorwaarden voor actieve euthanasie zijn: de duidelijke wens van de patiënt, ondraaglijk lijden, geen vooruitzichten op herstel, geen alternatieve behandelingen, en de maatregel is dat medische professionals de patiënt dodelijke medicijnen toedienen.

De voorwaarden voor zelfmoordhulp zijn hetzelfde als die voor actieve euthanasie, waarbij de maatregel is dat medische professionals dodelijke medicijnen voorschrijven die de patiënt zelf inneemt om zijn leven te beëindigen.

De voorwaarden voor passieve euthanasie (dood met waardigheid) zijn: de wens van de patiënt, geen vooruitzichten op herstel, en het zich in de terminale fase van een ziekte bevinden. De maatregel is het stoppen van behandelingen die alleen gericht zijn op het verlengen van het leven, waardoor de dood versneld wordt.

In 2024 is euthanasie gelegaliseerd in de volgende landen van de 196 landen wereldwijd.

- Landen die zowel proactieve euthanasie als zelfmoordhulp toestaan:

Spanje, Portugal, Luxemburg, Nederland, België, Nieuw-Zeeland, Colombia, verschillende staten van Australië, Canada.

- Landen die alleen zelfmoordhulp toestaan:

Zwitserland, Oostenrijk, Italië, verschillende staten van de Verenigde Staten.

In Japan en Zuid-Korea is het toegestaan om passieve euthanasie uit te voeren op basis van de wens van de patiënt.

Euthanasie en zelfmoord, evenals andere handelingen die iemand naar de dood leiden, worden vaak beïnvloed door de religies van een land en zijn doorgaans verboden. Veel takken van het christendom en de islam staan tegenover deze handelingen, aangezien zelfmoord en moord als zware zonden worden beschouwd, en degenen die deze begaan, zouden naar de hel gaan in plaats van naar de hemel. Ook het jodendom verbiedt euthanasie en zelfmoord.

In het boeddhisme en hindoeïsme wordt het beëindigen van het leven opzettelijk gezien als het creëren van slechte karma. Dit heeft een negatieve invloed op toekomstige reïncarnaties, en het lijden zou niet verdwijnen, maar zich blijven herhalen. Het kan ook worden gezien als een gevaarlijke daad die slechte karma creëert als het een arts is die euthanasie uitvoert.

Deze vijf religies maken ongeveer 78% van de wereldbevolking uit. Binnen deze religies kunnen de opvattingen echter variëren, afhankelijk van de sekte of persoon, en niet iedereen is tegen deze handelingen.

In feite wordt in het boeddhisme, dat is gebaseerd op de leer van de Boeddha, zelfmoord in het algemeen niet erkend, maar sommige interpretaties stellen dat zelfmoord niet wordt veroordeeld onder drie voorwaarden: het moet een boeddhistische monnik zijn, de monnik moet ernstige lijden ervaren zonder alternatieve manieren om dit te verlichten, en de monnik moet verlichting hebben bereikt, in welk geval zelfmoord niet wordt veroordeeld omdat er niets meer te doen is in dit leven. Er zijn ook boeddhistische opvattingen die aangeven dat het acceptabel is om te sterven als men dit doet voor een hoger doel of om anderen te helpen.

Euthanasie is een onderwerp waarover veel landen verdeeld zijn, mede door de invloed van religie. Wereldwijd zijn er ook mensen zonder religie, die niet door religieuze invloeden worden beïnvloed. Afhankelijk van de onderzoeksmethode wordt geschat dat in 2022 ongeveer 16% van de wereldbevolking van 7,9 miljard mensen, oftewel ongeveer 1,264 miljard, geen religie heeft. Het percentage van de niet-religieuze bevolking verschilt per land: China heeft het hoogste percentage met ongeveer 52%, gevolgd door Japan met ongeveer 62%, Noord-Korea met ongeveer 71%, Tsjechië met 76%, en Estland met ongeveer 60%. De gemiddelde percentages per continent zijn: Oceanië 24%-36%, Europa 18%-76%, Azië 21%, Noord-Amerika 23%, en Afrika 11%. Het grote bereik van de cijfers in Europa komt doordat landen zoals Tsjechië en Estland een zeer hoog percentage niet-religieuzen hebben, terwijl andere landen een relatief laag percentage hebben, wat voor variatie zorgt.

Hoewel het traditioneel verboden was om de dood te kiezen, zijn er mensen die, wanneer ze zien dat familieleden of vrienden ernstig lijden zonder vooruitzicht op genezing, in een situatie verkeren waarbij ze constant bedlegerig zijn, niet zelfstandig kunnen bewegen, en hulp nodig hebben voor basisbehoeften zoals eten en toiletbezoek, soms denken: "Ik wil deze persoon de rust geven die hij of zij wenst." Als euthanasie voor een lijdende patiënt niet toegestaan is, kan het leven een hel worden totdat de dood uiteindelijk komt. Aan de andere kant, als euthanasie wel toegestaan wordt, kan dit hoop geven, waardoor het wachten op de uitvoering iets verlicht en mensen een meer positieve houding aannemen, met het idee dat ze nu al kunnen doen wat mogelijk is.

Er zijn echter zorgen dat het legaliseren van euthanasie kan leiden tot misbruik, waarbij mensen het te gemakkelijk gaan gebruiken of onder maatschappelijke druk gedwongen worden het te ondergaan. Dit geldt vooral voor ouderen, mensen met een laag inkomen, mensen zonder familie of mensen met een beperking. Om misbruik te voorkomen, moeten de voorwaarden die al bestaan voor proactieve euthanasie en hulp bij zelfmoord worden toegepast, en moet goedkeuring van meerdere artsen verkregen worden. Ook moet er voldoende overleg plaatsvinden tussen de patiënt en de familie, zodat ze een weloverwogen beslissing kunnen nemen en geen spijt krijgen van hun keuze in de toekomst.

Veel mensen die euthanasie wensen, voelen zich vaak radeloos over hun leven. Deze wanhoop komt voort uit het bestaan van hun ego. Als wanhoop en intens lijden aanhouden, kan het verlangen om niet langer te lijden en bevrijd te worden van het lijden sterker worden. Op dat moment kan iemand zich realiseren dat de oorzaak van het lijden in de geest ligt, en proberen het ego te overwinnen door zich te concentreren op de leegte met een sterke wil. Maar niet alle patiënten die zich door pijn terneergeslagen voelen, zullen in staat zijn om actief deze benadering te omarmen.

Naast euthanasie is er een andere manier om het sterfproces te versnellen, namelijk het vrijwillig stoppen met eten en drinken (VSED), waarbij iemand ervoor kiest te sterven door voedselinname te stoppen. In Nederland is er een onderzoek waaruit bleek dat jaarlijks ongeveer 2500 mensen stierven door VSED. In Japan gaf ongeveer 30% van de artsen die zich bezighouden met palliatieve zorg aan dat ze patiënten hadden behandeld die probeerden hun leven te beëindigen door vrijwillig te stoppen met eten en drinken.

Bij vrijwillig stoppen met eten en drinken wordt de inname van vloeistoffen bijna tot nul gereduceerd, en het duurt meestal ongeveer een week voordat de dood zich voordoet. Sommige artsen beweren dat, mits er adequate ondersteuning is, dit een rustige manier van sterven kan zijn. In het jainisme in India bestaat een vergelijkbare praktijk die al lange tijd wordt beoefend, genaamd Sallekhana. Dit houdt in dat het voedselverbruik geleidelijk wordt verminderd, waarna men uiteindelijk kiest voor een sterven door vasten. Dit wordt alleen toegestaan voor terminale patiënten die lijden aan ziekten zonder uitzicht op herstel, voor ouderen die hun functies hebben verloren of bij situaties zoals een hongersnood. Het moet onder toezicht van monniken worden uitgevoerd. Het wordt onderscheiden van impulsieve zelfmoordgedachten. Net als in het boeddhisme wordt het gezien als een handeling die plaatsvindt wanneer men alle doelen van het leven heeft bereikt of wanneer het lichaam niet meer in staat is om de doelen van het leven te vervullen.

In Proutdorp wordt het overwinnen van het ego aangemoedigd als het ultieme doel van het menselijk leven. Daarom wordt vrijwillig stoppen met eten en drinken, euthanasie en zelfmoord niet aangemoedigd totdat dit doel is bereikt, maar voor mensen die lijden aan ongeneeslijke ziekten en enorme pijn ervaren zonder uitzicht op genezing, is het noodzakelijk om hen keuzes te bieden. Daarom zal Proutdorp artsen voor euthanasie aanwijzen en de procedure uitvoeren op beperkte locaties. Uiteraard kunnen alleen artsen die dit vrijwillig willen doen, deelnemen. Er zal ook worden gediscussieerd over welke vormen van euthanasie, zelfmoordhulp, passieve euthanasie en vrijwillig stoppen met eten en drinken mogelijk zijn, en een beslissing zal op basis daarvan worden genomen.

De vraag of het beter is om een lang leven te hebben en of een kort leven niet wenselijk is, of het ethisch is om een patiënt die vrijwel geen kans heeft op herstel te verlengen met intraveneuze voeding, is afhankelijk van de familie, de patiënt, religie en de persoonlijke overtuigingen van ieder individu. Er is geen eenvoudig antwoord op het vraagstuk van euthanasie, aangezien de antwoorden variëren afhankelijk van persoonlijke opvattingen. Daarom is het belangrijk dat iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt in de keuzes die zij maken.

○Begrafenis en graf

In Proutdorp worden begrafenissen uitgevoerd in overeenstemming met de religies en filosofieën van de betrokkenen. Wanneer crematie nodig is, wordt de crematie uitgevoerd in de uitvaartzaal en crematorium van het beheerscentrum, dat wordt beheerd door de algemene administratie. Het concept van een graf varieert afhankelijk van religie en cultuur, maar de afdeling productie zal samen met de gemeente de locatie van begraafplaatsen bepalen. Wanneer een huisdier overlijdt, wordt de dierlijke oven in het beheerscentrum gebruikt.

○Onderzoek naar kalmte

Indien nodig wordt jaarlijks op de dag van de aanbevelingsverkiezing een kalmteonderzoek uitgevoerd. Dit onderzoek is een levensstijlonderzoek dat de kalmte en stilte in het innerlijk van de bewoners meet. Mensen die meer tijd besteden aan geen-geest ervaren een hogere kalmte. Wanneer geluk wordt gemeten als maatstaf, is het moeilijk om een juist antwoord te vinden, omdat de waarde van geluk varieert van persoon tot persoon en gevoelens van vreugde vaak tijdelijk zijn. De inhoud van het kalmteonderzoek zal als volgt zijn:

1. Voel je je dagelijks kalm?

Antwoord, (niet kalm) 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10 (heel kalm)

2. Hoe vaak ben je je bewust van geen-geest in de loop van de dag?

Antwoord, (helemaal niet) 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10 (frequent)

○Dorpsvergadering en adres van woningen

De adressen in Proutdorp worden als volgt ingesteld. De grootste cirkel met een diameter van 1333 meter aan de noordkant wordt nummer 1, en vervolgens worden de nummers 2 tot 6 in klokwijze toegewezen. Nummer 7 wordt toegewezen aan de cirkel in het midden met een diameter van 1333 meter. Op dezelfde manier worden cirkels van 444 meter, 148 meter en 49 meter genummerd van 1 tot 7. Het adres zal dus ergens tussen PV11111 en PV77777 liggen. In het geval van de Flower of Life Proutdorp, is PV11111 het noorden en PV77777 is het centrale plein van de gemeente. Als Proutdorp langwerpig is, worden de nummers van noord naar zuid toegewezen, en als het breed is, worden de nummers van oost naar west toegewezen.

Het adres zal dus zijn: "Zes continenten, land, provincie, gemeente, PV54123". In Proutdorp zullen er veel dorpsvergaderingen zijn, en de naam van de dorpsvergadering verandert afhankelijk van het niveau van de hiërarchie. Bijvoorbeeld: "Gemeente, PV6774, 5e dorpsvergadering", "Gemeente, PV32, 3e dorpsvergadering", "Gemeente, 1e dorpsvergadering".

○Wereldfederatie 

Net als bij de gemeente, heeft de wereldfederatie organisaties voor administratie, medische zorg en voedsel, en productie, die op een grotere schaal dan de landen en zes continenten opereren. Deze organisaties voor de wereldfederatie en de zes continenten worden alleen opgericht indien nodig; als de gemeente of het land de operaties zelf kan afhandelen, is het niet nodig om een dergelijke organisatie op te richten.

In politieke systemen van een samenleving op basis van geld, wordt de macht vaak verdeeld door middel van de scheiding van wetgevende, rechterlijke en uitvoerende machten. Wat hier echter begrepen moet worden, is dat de gouverneurs die deelnemen aan de wereldfederatie eerlijke mensen zijn, gekozen door de gemeente. Dit betekent dat de wereldfederatie bestaat uit een groep van integere mensen, waarbij machtsmisbruik daar niet voorkomt. Aangezien de meeste problemen op gemeentelijk niveau opgelost moeten worden, zal de wereldfederatie zich alleen richten op een beperkt aantal kwesties. In elke gemeente wordt een persoon gekozen door de 5e dorpsvergadering, die uiteindelijk kan doorgroeien tot president van de wereldfederatie.

○Het werk van de wereldfederatie  

De wereldfederatie stelt de regels voor wereldwijde operaties vast. Er zouden echter zo min mogelijk regels moeten zijn, omdat elke extra regel het voor de bewoners moeilijker maakt om deze te begrijpen, waardoor ze er ongevoelig voor worden. Op basis van dit uitgangspunt worden voorstellen voor regels goedgekeurd door de president en vice-president van de operationele organisatie van de wereldfederatie, evenals door alle zes grote gouverneurs en vice-gouverneurs van de zes continenten. Aangezien de leiders van de operationele organisatie de zes continenten vertegenwoordigen, wordt ervan uitgegaan dat zij deelnemen nadat ze de meningen van de regeringsleiders van de landen op hun continenten hebben gehoord.

Daarnaast moeten verzoeken om wijzigingen in regels of personeelsveranderingen van de regeringsleiders eerst worden besproken met de zes grote gouverneurs en vice-gouverneurs van dat continent. Daarna wordt er een soortgelijke vergadering gehouden binnen de wereldfederatie.

De wereldfederatie houdt ook eenmaal per jaar een aanbevelingsverkiezing. De president en vice-president worden gekozen door de zes grote gouverneurs en vice-gouverneurs van de operationele organisatie van de wereldfederatie.  

De wereldfederatie werkt ook aan het oplossen van internationale conflicten. Als de regeringsleiders onderling geen oplossing kunnen vinden, wordt de definitieve beslissing genomen door een vergadering van de zes grote gouverneurs en vice-gouverneurs van de continenten. Als het probleem dan nog niet is opgelost, wordt er binnen de wereldfederatie verder gediscussieerd en neemt de president de uiteindelijke beslissing.